Marleen Diekmann ontwikkelde deze methode voor haar werk in andere culturen. Daar waar ze eerst visualiseerde met steentjes en wat voor handen was, kwam ze tot dit idee toen ze bij thuiskomst haar dochters’ speelgoed zag.
Ze ontwikkelde “de taal” vanuit het theoretisch gedachtegoed van I. Boszormenyi-Nagy, (spreek uit nodtsch) , dat uitgaat van een kontekstueel mensbeeld, waarin de relaties binnen en tussen generaties centraal staan.
Relaties in het heden kunnen bekeken worden door de beleving van de cliënt concreet op tafel te zetten. Tegelijkertijd wordt het verleden erbij geplaatst, vanwege de onontkoombare verbondenheid tussen het hier en nu en de geschiedenis van een persoon.
Door middel van duplo poppetjes wordt de interne en externe werkelijkheid van de cliënt zichtbaar gemaakt. Het probleem van de persoon wordt verbeeld. Zo kan de cliënt haar/zijn leed overzien en zich ertoe gaan verhouden.
Het ‘overspoelt’ niet meer zo, je kijkt vanuit jezelf naar delen en gevoelens van jezelf. Zo ‘omarm’ je ook zelf de gevoelens die je gewend was weg te drukken en zo ontstaat dan meer steun vanuit jezelf voor dat waar je doorheen gaat en zo wordt een ‘startpunt’ gecreëerd dat minder alleen en eenzaam voelt, in de veilige en warme sfeer van de therapie.
Deze vorm werkt inzichtgevend en verhelderend. Het structureert de soms verwarrende werkelijkheid van een cliënt en werkt als zodanig ook ordenend voor de therapeut.
Via het beeld dat op tafel komt te staan komt de cliënt dicht bij zijn gevoel en krijgt erkenning voor zijn leed, niet alleen met woorden maar ook door er samen naar te kijken.
Het beeld blijft lang op het netvlies hangen, heeft meestal veel ‘impact’, sommige cliënten ‘bewaren’ het beeld door er een foto van te maken.
In relatietherapie kan ook soms helder uitgebeeld worden dat de ‘volwassen delen’ wel besloten hebben om samen te blijven, maar dat de ‘innerlijke wereld’ veel verder weg staat van de partner, zo wordt in één beeld duidelijk waar de aandacht naartoe zou moeten gaan om het contact te verbeteren. Ook kan de beleving van de ene partner ‘naast’ de beleving van de ander worden gezet. Zo kan je ook kijken naar beider ervaring en verwachtingen.
